Doktorluğun Gölgesinde Kalan Anne

Çocuk doktoru olmaya karar verdiğimde bir gün benim de çocuğumun olabileceğini hiç düşünmemiştim. Kararımdaki en büyük etken çocuklarla işimin biraz daha kolay olabileceğini sanmamdı. Oysa ne çok yanılmışım. Ağzı var dili yok minikleri muayene etmenin zorluğu bir yana bir de ebeveynleriyle uğraşmak beni gerçekten zorluyordu. Muhatap olduğun hastanın yaşı küçük olunca ve bir yetişkin gibi derdini anlatamayınca işimiz kat be kat zorlaşıyordu. Hayattaki en değerli varlıklarının başına en ufak bir şey gelmesini istemeyen anne babalar gölge gibi peşimizi bırakmıyorlar, yanlış teşhis koyarsan elimizden çekeceğin var mesajını da vermekten geri kalmıyorlardı. Ne zaman benim de çocuğum olmuştu, onları daha iyi anlamaya başlamıştım. Bir anda her şeyin önüne geçen çocuğum, bildiğim bütün ezberleri teker teker bozduyordu. Terzi kendi söküğünü dikemez misali bir türlü çocuğumu hastalıklardan kurtaramıyordum. Her hastalık da gelip bizi buluyordu o da ayrı tabi. İlk defa bu kadar çok biliyor olmanın sıkıntısını yaşıyordum. Doktor olmayan arkadaşlarım rahatlıkla risk alabiliyorken ben olası bütün riskleri bildiğimden en ufak bir rahatsızlıkta antibiyotiği dayıyordum çocuğuma. Ya ciğerlerine inerse ya ateşi çıkarsa ya bilmem ne diyerek hastalık ilerlemeden müdahale etmek adına bağışıklık sistemini iyice çökertmiştim çocuğumun. Doktor olarak ona iyi teşhis, doğru tedavi yapamadığım gibi anneliği de elime yüzüme bulaştırmıştım. Varsa yoksa kendi çocuğumdu, başka hiçbir şeyi görmüyordu gözüm. Yemeğini mi yemiyor hemen bak kardeş yiyemiyor ama sen yiyebiliyorsun deyip, kendi çocuğumu yüreklendirirken başka çocuklarının psikolojisinin ne durumda olduğu beni o an için ilgilendirmeyebiliyordu. Zayıf ve çelimsiz olan çocuğumu gereksiz yüreklendirmelerim ve ödüllendirmelerimle üstüne üstlük bir de huysuz ve bencil yapmayı başarmıştım. Bir gün benim de anne olacağımı düşünebilseydim eğer seçeceğim bölüm kesinlikle çocuk doktorluğu olmazdı. Onca hastamla yıllarca baş eden bir doktor olarak bir çocukla yerle bir olmuştum. Doktorluğumun acemi anneliğime yansıyan yanlarını üstümden atar atmaz, kendi yarattığım fiziken ve ruhen zayıf çocuğumu her açıdan güçlendirmeye neyse ki hazır bir anne haline gelebilmiştim en sonunda. Artık çocuğum için önce anneydim. Çocuğuma doktor gözüyle baktığımda hatlar karışmıştı. Hastanede bu gözle yoluma devam ederken evimde annelik hisleriyle yoluma devam edecek olmam kendi çocuğum için en doğrusu olacaktı.

Doktorluğun Gölgesinde Kalan Anne” hakkında 1 yorum

  1. Geri izleme: Doktorluğun Gölgesinde Kalan Anne | hikayemasal.com

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir