Yalnızdım, bir başıma özgürdüm. Güçsüzdüm de biraz. Bir o kadar da vurdumduymaz. Erkekler güçlü olmalı diyenlere inat güçsüz yanlarımı sere serpe sererdim. Başım sıkışınca da dönüp gitmeyi yeğlerdim. Ama bir gün dönüp gidemedim. Özgürlüğüm ve yalnızlığım bir kenarda, kendimi tuttuğum ele bıraktım. İlk defa farklı duygular içerisindeydim. Ve sevdiğim görmesin diye de sere serpe serdiğim güçsüz yanlarımı teker teker topladım. Sevgimizin bizi üç kişi yaptığı anda ben artık güneştim, dağdım. Bundan sonra benden ötesi için vardım. Ne zaman kara bulut çökecek olsa güneş olup doğacak, arkalarında hep dağ gibi duracaktım. Ben artık bir babaydım. Şimdi, erkekler güçlü olmalı diyenlerin yanındayım. Onlar için her şeyi yaparım. Gözlerinden akan bir damla yaşa yağmur yağdırır, şimşekler çaktırırım. Saçlarından kopan bir tele fırtınalar kopartır, yeller estiririm. Canlarının yanması canımı bin kat yakar. Kalbimin içinde odacıklar. Her birinde biri var. Buralar bana dar, aklımda hep onlar.