Hayallerim neydi benim ben kimdim doğrusu bunu anlamam epey bir zamanımı almıştı. Kırklı yaşlara yaklaşırken yeni yeni ne istediğimi anlamış olmam kendim için geç de olsa güzelken benimle hayatı paylaşan çocuğum için bu durumun sıkıntılarını yaşamak zorunda kalması pek de güzel değildi. Mutsuz anne mutsuz çocuk demekti. Bu amaçla çıkmıştım yola. Hak ettiğim mutluluğu ne pahasına olursa olsun almalıydım. Tat almadan yaşamak hayatımın her anına yansımıştı. Eşim sanki omzumda bir yük, yolumda bana engel bir taştı. Onunla nasıl bir yola baş koyduğum konusunda ise en ufak bir fikrim yoktu. Dedim ya o yıllar kayıptı bende. Nedeni bilmediğim bir sebeple, hislerimi tarif edemediğim sanki başka birinin benim adıma aldığı kararları yerine getirir gibi yapmıştım her şeyi. Beraber vakit geçirirken ki monoton günlerimiz nişan arifesinde de düğün arifesinde de yerini maalesef heyecana bırakmamıştı. Peki, hal böyleyken ben neden evlenmiştim. Ben de bilmiyordum neden. Okulu bitirmiş toy biriyken daha kendimle hiç vakit geçirip kendi hayatımı anlamadan başka birinin hayatına girmiştim. O hayatsa bir zaman sonra bana kendi hayatımı hatırlatmıştı. Kendi hayatımın varlığını içimde hissettiğim an bu içinde bulunduğum hayat içimden kopup gitmişti. Ama artık yalnız değildim evet kendi hayatımı bulmuştum ama yanında da küçük bir insanın hayatı daha vardı. İşte bu beni çok zorluyordu. Ben de çocuğumu babasından ayırmak istemezdim ama artık ne istediğini bilen biriydim. Kaybettiğim yıllarda sadece ben değil çocuğum da kaybolmuştu. Hem çalışıp hem bütün sorumluluğu almak başlarda gözümü çok korkutmuştu. Ayrılık kararını alamamamdaki sebeplerinden biri de buydu. Sorumluluklarımdan kaçmak kolayıma geliyordu. Bugüne kadar birçok konuda bana destek olan eşim artık yanımda olmayacaktı. Ben kendi denizimde ya yüzecek ya da boğulacaktım. Cesaretimi toplayıp ayrıldığımızda korktuğum şey çok şükür ki başıma gelmemişti. Şimdi çok daha anneydim. Onca sorumluluk onca koşuşturma bana yorgunluğun yanında büyük bir mutluluk da getirmişti. Omuzlarımdaki yükler belli ki çok daha yoruyor çok daha huzursuz ediyormuş beni. Şimdi çocuğumla daha güzel zaman geçiriyordum. Kimine göre yalnız annelik çok zor gibi görünse de ben çocuğumla bu yaşıma gelene kadar hiç olmadığım kadar mutluydum. Ona olan sevgim en büyük gücümdü. Geçmişinde kaybolmuş bir annenin çocuğuna yeterince zaman ayıramamasının acısını şimdi çıkartıyordum. Aile gibi görünen bir ortamda çocuğumdan çok daha kopukken şimdi özgürlüğümün ve huzurumun sevgisinde çocuğumla çok ama çok mutluyum.